Fastest Known Time - Dutch Mountain Trail - 9:04:45
Het stond al lang op mijn to-do-list. Een poging voor een snelste tijd op de Dutch Mountain Trail. Het kwam er dusver nooit van, want het vereist goed plannen. Het pontje na 87 kilometer, de fietsveer Eijsden, vaart niet het hele jaar. En gedurende de zomer focus ik normaal gesproken op (echte) bergwedstrijden. Het bleek de kers op de taart te worden van mijn raceseizoen.
De Dutch Mountain Trail is in 2020 in het leven geroepen ter gelegenheid van het Dutch Mountain Film Festival. Online lees ik beschrijvingen als ‘’Het is weliswaar niet de langste, maar wel de zwaarste wandeling van Nederland geworden, die wellicht zelfs kan concurreren met een serieuze tocht in de echte bergen. Het is een ruige wandeltocht van 101 km lang die Seven Summits (toppen) met elkaar verbindt. De route bestaat uit 4 deeltrajecten en je krijgt maar liefst 7 bergtoppen voorgeschoteld.’’
Om het bergtoppen te noemen gaat mij toch wat ver, maar ik deel het enthousiasme. Zuid-Limburg is fantastisch. Een van de vele redenen waarom wij vorig jaar, na 13 jaar Rotterdam, verhuisd zijn naar de ‘parel van het Heuvelland’. 2024 was al een goed jaar met een 1e plaats bij de Drielandenpuntrail en Koning van Spanje trail, het Nederlands Kampioenschap Skyrunning in Tirol én het verscherpen van de snelste Nederlandse tijd ooit bij de Ultra Trail du Mont Blanc. Het herstellen na de UTMB ging beter dan verwacht, dus werd het tijd voor een FKT-poging op de Dutch Mountain Trail.
FKT-pogingen loop ik het liefst supported, omdat je dan kan focussen op snelheid. Mijn vaste support crew, Wendy, Michel en Ellen, stonden bij 15km, 32km, 49km, 69km, 87km. Hierdoor kon ik met weinig spullen en gewicht op pad gaan. Plan was om 7:00 te vertrekken. Dit werd uiteindelijk 6:48, ‘’zijn we er ook een keer weer.’’ De start is op Station Eygelshoven. Het is even zoeken, want er zijn gewoon twee stations in Eygelshoven!?
In het begin van de route loop ik een aantal keren verkeerd, waardoor ik geaccumuleerd zo’n 2km extra erbij op mag tellen. Niet ideaal, als je de snelste tijd ooit wil zetten. Maar ook wel weer de charme van een route zelf lopen. Met zo’n 4 graden in het begin is het een fris begin van de dag. De eerste dertig kilometer zijn zeer mistig. Door de weilanden op het ‘’Duitse gedeelte’’ van de DMT geeft het een prachtig effect. Tempo houden gaat goed, ''stabiel lopen en blijven eten'' draag ik mijzelf op. Onderweg kom ik veel wandelaars tegen die met het boekje van de DMT in hun handen de etappes afwerken. Het zonnetje breekt na vijftig kilometer door.
Naast water met elektrolyten, een bar en gel krijg ik op 69 kilometer mijn mobiel (met live locatie aan voor de supportcrew). Tijd voor muzikale doping. Of afleiding, want al sinds het begin van de route heb ik ‘ABBA’s - Chiquitita’ in mijn hoofd, die ik die ochtend op weg naar Eygelshoven op de radio hoorde in de auto. Geen pretje kan ik je vertellen. Hoe dan? Hyperfocus en een caffeine rush.
De condities waren vandaag goed. Al is het op sommige stukken de route altijd wel modderig. Op de Facebook-pagina van de DMT, lees ik dat een gedeelte van de route niet begaanbaar was. Wat men waarschijnlijk bedoelde, niet begaanbaar zonder natte voeten te krijgen. Na het pontje in Eijsden, kreeg ik door dat Sub9 er vandaag niet in zit, vanwege de extra km’s. Maar met voldoening bereik ik na 103km, 2180d+ Station Maastricht.
Ik zet mijn horloge uit in 9:04:45. Missie geslaagd.