Op 27 mei begin ik dit avontuur met een briljant support team. Koen en Maarten starten met mij als support lopers. Na een paar kilometers lopen we de Wilhelminaberg op. Eenmaal boven genieten we van het uitzicht en we maken een foto. Als we langs Gaiazoo aflopen zien we de Wilhelminaberg alweer in de verte liggen. Dit gaat goed. Op 18.5 km staat mijn support. Mijn vriend Jelmer en vriendin Monica zwaaien enthousiast. Als verrassing hebben ze mijn moeder opgehaald! Na een enthousiast onthaal, een snelle refill en een zwaai vervolgen we onze weg richting Vaals. De uitgestrekte velden geven ons een mooi en rustgevend uitzicht. Net voor het drielandenpunt staat mijn support weer. Wederom een snelle refill! Boven op het drielandenpunt uiteraard weer een foto. Voordat we in Gulpen zijn lopen Monica en Jelmer beide spontaan een klein stukje (7 en 9 km) mee. Leuk deze extra toevoeging! Bij het Maria monument komt het besef dat ik over de helft ben. Koen heeft dit hele eerste stuk meegelopen en wordt afgewisseld door Addie. Maarten loopt gewoon door. Ik neem een zout tablet, magnesium shot, graai een hand chips en drink cola. Een knuffel voor spontane support Desiree en kids en we gaan verder. We passeren in het bos een herder met hond en tientallen schapen. Inmiddels is het 24 graden en volle zon. Het waterijsje dat ik bij m'n volgende support punt krijg is hemels. Ik neem even de tijd om te zitten en dit op te eten. Op naar de Plank! Bij de Plank krijg ik de opdracht om nog een zoutpil te nemen, cola te drinken, een reep te eten en gevulde softflasks mee te nemen. Op mijn horloge zie ik dat ik nog 9.5km dien te lopen alvorens de overgang met de pont. Als ik dit in 55 minuten doe kan ik de pont van 16.00 uur halen (16.30 volgens schema). Ondanks dat de pont doorlopend vaart op drukke dagen wil ik de gok niet nemen dus zorgen dat ik om 16.00 uur de pont haal. Er volgt een relatief makkelijk stukje en de kilometers tikken weg. Eijsden in, hoekje om en de pont op. Voor dit laatste deel van de finish etappe lopen Jelmer en Koen nog eens mee. Vanuit mijn ooghoek zie ik mijn moeder en Monica trots kijken! Eenmaal aan de overkant besef ik dat ik nog 2 klimmen moet. Ik heb opstartproblemen en langs de Maas dringt de zon al m'n huidcellen in. De klim naar de observant is even zoeken en ik klim langzamer dan gewild omhoog maar ik geniet extra van het uitzicht. Dalen richting de Enci groeve gaat me goed af. De trappen op en richting het centrum. Op de brug richting plein 1991 maak ik een foto van het uitzicht van de Maas. 1k te gaan! Slalommen tussen de toeristen en winkelgangers en ik word bij de finish warm onthaalt door mijn briljante support team! Een mooie afwisselende route, dankbaarheid voor alle steun van mijn support team (als je een supported fkt doet, haal er dan het maximale uit) en blij met het resultaat.